İzleyicilere unutulmaz bir yeterlilik kıssası sunan sinema, yardım vazifelilerinin köylerine gelmediğini fark eden dört çocuğun, kendi başlarına bir yardım kampanyası başlatmalarını mevzu alıyor. Bu güçlü öykü, sevgi, hürmet ve içtenlikle kurulan bağların gücünü ve toplumsal dayanışmanın ehemmiyetini vurguluyor.
Film Afrika kıtasında yer alan Tanzanya’da çekilirken sinemada yer alan şahısların tamamı amatör oyunculardan oluşuyor. Sinema çekimleri yaklaşık 1 buçuk hafta sürdü. Sinemanın direktör koltuğunda -daha evvel de HASENE ismine sinemalar yapan- Ekrem Aydın oturuyor.
Filme ilişkin HASENE International Başkanı Bekir Altaş şu cümlelere yer verdi:
Yaptığımız her işte bir gereksinim karşılamanın ötesine geçmeye çalışıyoruz. Sinemalarımızda de bu yaklaşımı benimsiyoruz. Bu sinemada de yardım götürdüğümüz insanların güçlü, onurlu ve hayat dolu bireyler olduklarını göstermek istedik. Güzelliğin iz bırakan gücüyle iki taraflı bir köprü olduğunu vurgulama çabamız ile o coğrafyayı ve coğrafyada yaşayanları anlamak, kültürlerine hürmet duymak ve dayanışmayı güçlendirmek de bizim için en büyük önceliklerdendi. Sinemanın bir öbür yanı da mizah ögesini barındırmasıydı. Mizah, insanları birbirine bağlayan ve rahatlatan güçlü bir araçtır. Biz de bunu avantaja çevirdik. Bölgenin kültürünü ve mizah anlayışını göz önünde bulundurarak, izleyicilere “Bu beşerler bizden biri” dedirtecek bir samimiyet oluşturmaya çalıştık.
Filmin yönetmeni Ekrem Aydın ise doğallık ve içtenlikle dolu bir yardım öyküsü oluşturduklarını belirterek şunları söyledi:
Çekim süreci bizim için duygusal ve bir o kadar da keyifli bir tecrübeydi. Sineması Tanzanya’da çektik ve oyuncu takımını büsbütün amatör insanlardan oluşturduk. Bunun sinemaya büyük bir doğallık ve samimiyet kattığını düşünüyorum. Sinemamızda de yardımın sırf maddi bir dayanak değil; sevgi, hürmet ve içtenlikle kurulan bir insanlık bağı olduğunu göstermeye çalıştık. Çekimlerin yapıldığı köyde hem mahallî halkla sıcak bir bağ kurduk hem de âdeta bir aile ortamı oluşturduk. Set ortamımız epeyce keyifli ve eğlenceliydi, bu da herkesin işine yansıdı.
Özellikle Fatma isimli kız çocuğuyla tanışmamız, hepimizin hafızasında derin bir iz bıraktı. Fatma’yı köyden otele dönerken yol kenarında gördük ve öyküsünü öğrenince çok etkilendik. Oysaki ailesi diğer bir köyde yaşıyormuş, lakin o köyde okul olmadığı için dedesiyle birlikte bu köyde kalmak zorunda kalmış. Bu öykü bizi derinden etkiledi ve bölgenin zorluklarını bir defa daha anlamamızı sağladı. Birebir vakitte, böylesine güçlü bir insan öyküsünü keşfetmek bizim için unutulmaz bir tecrübe oldu.
