Çocuk yetiştirmek epey meşakkatli bir iştir. Anne babalar çocuklarına hoş bir gelecek hazırlamak ismine ihtimamla çalışır. Çocuk yetiştirirken, onun ileride başarılı bir birey olması için küçüklükten beri özgüvenli olmasını isterler. Çocuğun özgüven kazanması için birtakım prosedürler uygularlar.
Bu gayeyle bazen çocuğa fazlaca övgü dolu kelamlar aktarılabilir. Çocuğun bir şey başardığında övülmesi, yaptığının paha görmesi elbette kişiliği açısından olumlu bir tesir bırakır lakin denge kaçtığında ibre bilakis dönebilir.
ÇOCUĞUN ÖZGÜVENLİ OLMASI İÇİN DAİMA ÖVMEK HAKİKAT MU?
Anne babaların çocuğa haddinden fazlaca “süpersin, harikasın”, “sen çok zekisin”, “bunu yapabilirsin, bravo” üzere övgü dolu kelamlar söylemesi derde sebep olabilir. Uzmanlar, övgü ve korku ortasındaki çizginin hassas bir istikrarda durduğuna işaret etmektedir.
Yerinde ve uygun dozda söylenen övgüler çocuğun duygusal gelişimi açısından olumlu bir tesir doğuracak ve motive edici olacaktır. Keza çocuk bir muvaffakiyet gösterdiğinde takdir edilmesi, duygusal gelişimi açısından değerlidir.
Yanı sıra gerekli gereksiz her durumda sarf edilen övgüler ise çocuğun her yaptığı için alkış beklemesi ve alkışlanmadığında derde kapılması sonucunu doğurabilir. Münasebetiyle uzmanlar, abartılı ve içi boş övgülerden kaçınılması konusunda uyarıyor.
MOTİVASYON İÇSEL OLMALIDIR
Aşırı övgü, çocuğun daima dışarıdan gelecek bir motivasyona gereksinim duyma hissini besleyecektir. Halbuki gerçek muvaffakiyet, içsel bir motivasyondan gelmelidir. Bu da çocuğun yanlış yapabilme ve kusurlarından ders alabilme özgürlüğüne sahip olmasını gerektirir. Hasebiyle gerçek özgüven, yaşayarak öğrenmeden ve kusur yapmaktan korkmamaktan gelir.
Başarı, bir sürecin sonudur. Sürecin kendisi ise çaba ve emektir. Daima sonuca odaklanmak yerine çocuğun gösterdiği uğraşa odaklanmak, ona azim ve sabrı tavsiye etmek, özgüven kazandırmada kilit bir rol oynamaktadır.